- سلام

* چه سلامی! چه علیکی! هر وقت کارت گیره میای اینجا بسط میشینی فکر کردی من خرم؟ فکر کردی نمی دونم فردا میخوای همون غلطای قبلی رو بکنی؟

- خوب خودت گفتی هروقت بخوای بیای پیشم در به روت بازه.

* گفتم. ولی نه اینکه هر وقت کارت گیر بود بیای و بعدم لشت و ببری.

- من که نمیخوام برم باز!

* بدبخت! من که می دونم میری. بیا تو تا به خودت ثابت بشه.

هیچ می دانی چرا چون موج
در گریز از خویشتن پیوسته می کاهم ؟
زانکه بر این پرده تاریک
این خاموش نزدیک
آنچه می خواهم نمی بینم ،و آنچه می بینم نمی خواهم .

من شه شاله شدم

سعی می کنم بهش فکر نکنم تا منطق نتونه نظری رو که فکر می کنم درسته تغيير بده!!!

من دارم میرم مسافرت فکر کنم تا مدتها نتونم این وبلاگ رو آپ دیت کنم
پس اینجا رو میزارم واسه فریاد عزیز و خوب دیگه وقتشه خودش هم به خودش سربزنه
با تشکر از همه دوستانی که حضور این مهمون ناخونده رو تحمل کردن
خداحافظ..........و.........برمیگردم

از گذشته:

هر كه را ديدم دردي بزرگ داشت و آنان كه نداشتند به دنبالش بودند براي فراموش كردن دردهاي كوچك. شايد كه بيدردي دردناكتر بود. و آن درد " او " بود كه از درد بودنش بيشتر شنيدم تا درمان. كه همه خاطره اي ترياكوار از " او " داشتند كه فصل بود و اگر وصل بود ...

دست ها را
سایبان چشمهایش کرد
جای جای جاده پر بود از
نشان رفتگانی چند
مرد اما
بی محابا کفش ها را کند
مثل خون تازه در رگهای پیر جاده
جاری شد
رفته رفته
مردشاهراهی شد برای راهیان سالهای بعد

به یاد احمد شاملو
« مرگ را پروای آن نیست
که به انگیزه ای اندیشد . »

اینو یکی می گف
که سر پیچ خیابون وایساده بود.

« زندگی را فرصتی آنقدر نیست
که در آینه به قدمت خویش بنگرد
یا از لبخنده و اشک
یکی را سنجیده گزین کند .»

اینو یکی می گف
که سر سه راهی وایساده بود.

« عشق را مجالی نیست
حتی آنقدر که بگوید
برای چه دوستت میدارم »

والاهه اینم یکی دیگه می گف :
سرو لرزونی که
راست
وسط چهار راه هر ور باد
وایساده بود

معناي زنده بودن من با تو بودن است
نزديك ، دور
سير ، گرسنه
رها ، اسير
دلتنگ ، شاد
آن لحظه اي كه بي تو سر آيد مرا مباد !
مفهوم مرگ من
در راه سرافرازي تو ، در كنار تو
مفهوم زندگي است
معناي عشق نيز
در سرنوشت من
با تو هميشه با تو
براي تو
زيستن
( فريدون مشيري )

اگر می خواهی نگهم داری
دوست من
از دستم می دهی
اگر می خواهی همراهی ام کن
دوست من
تا انسان آزادی باشم
میان ما همبستگی از آن گونه می روید
.که زندگی ما هر دو تن را غرق در شکوفه می کند .

بدجوری کلافه ام کلافه و سر در گم می خوام بهت بگم دوستت دارم اما نمی تونم هر بار و هر بار اما باز هم جرات نمی کنم . میام نگات می کنم به خودت به عکسات به آی دی هات به شماره تلفن ات و هر بار می خوام بهت بگم دوستت دارم . اما ...چرا ؟
چرا بهت بگم چه دلیلی داره من که می دونم برات اهمیتی نداره می دونم که هر بار که کنارت هستم منو می بینی اما انگار که ندیدی می دونم که تو هیچ وقت به عکسهای من به آی دی های من به نوشته هام به وبلاگ هام نگاه نمی کنی شاید ببینی یه گوشه ای نشستم دارم بهت فکر می کنم اما مثل همیشه از کنارم رد می شی تا به یه حادثه جدید برسی به یه هیجان که باز برگردی سر جای اولت و باز هم منو نبینی .
باید بهت بگم دوستت دارم اما دلم نمی خواد .
شاید یه روزی بهت گفتم فقط خیلی دیر ..

سینه ام آینه است
باغباری از غم
تو به لیخندی از این آینه
بزدای غبار

هر شب که می خوابیم کمی تجربیات روزمان را فراموش می کنیم ، با وجود این ذهن ما با تمام نیرو فعالیت می کند . وقتی وارد دنیای رویا ها می شویم گویی از جهان خودمان بیرون می آییم و به واقعیتی دیگر پا می نهیم . تجسم چیز خیلی عجیبی است .یاد آوری یک رویا تقریبا همان قدر سخت است که شکار کردن یک یک پرنده با دست خالی ، اما گاهی وقتها پرنده می آید و به میل خودش روی شانه ما می نشیند . (یوستین گوردر )

شعور خيلی مهمتر از حق انتخابه! بايد از خيلی جلوتر شروع کرد.

من نمی دانم چرا این روسری سیاه از سرم برداشته نمی شه تا یه روسری رنگی بهم هدیه می کنند . اتفاقی می افته که من مجبورم دوباره همین روسری رو سر کنم ...........


چه روزای سختیه

وقتی که نان نان نیست ، آب گرم است و روزنامه بیات
وقتی زمان رودخانه نیست مرداب است که هر بامداد دست تو خراشی بر چهره اش می اندازد .
وقتی که مدام گام بر میداری بی آنکه هیچ به جایی توانی رسید .
حتی هجوم یاد ها
تنهایی تو را نمی تاراند تنهایی تو را مضاعف می کند

کاش هنوز به هم
همان دروغهای;,کودکانه را می گفتیم
این حقیقت عریان بی حیا
به چه دردی می خورد ؟

یه کم ناخنک
جوان زیبایی که هر روز می رفت تا زیبایی خود را در دریاچه تماشا کند. چنان شیفته خود می شد که روزی به درون دریاچه افتاد و غرق شد. وقتی نارسیس مرد، اوریادها ـ الهه های جنگل ـ به کنار دریاچه آمدند که از یک دریاچه آب شیرین، به کوزه ای سرشار از اشک های شور استحاله یافته بود. اوریادها پرسیدند: چرا می گریی؟دریاچه گفت: برای نارسیس می گریم.اوریادها گفتند: آه، شگفت آور نیست که برای نارسیس می گریی...و ادامه دادند: هر چه بود، با آنکه ما همواره در جنگل در پی اش می شتافتیم، تنها تو فرصت داشتی از نزدیک زیبایی اش را تماشا کنی.دریاچه گفت: مگر نارسیس زیبا بود؟اوریادها شگفت زده پاسخ دادند: کی می تواند بهتر از تو این حقیقت را بداند؟ هر چه بود، هر روز در کنار تو می نشست.دریاچه لختی ساکت ماند. سرانجام گفت:" من برای نارسیس می گریم، چون هر بار از فراز کناره ام به رویم خم می شد، می توانستم در اعماق دیدگانش، بازتاب زیبایی خود را ببینم."برگرفته از کتاب کیمیاگر پائولو کو ئایو

سلام سلام

ميخوام يه کم بيشتر اينورا بيام آدم که نبايد اينقدر بي معرفت باشه بالاخره يه زماني فريادي بود و

پسورد ياهوم يادم نيومد. فعلا arash79_ir هستم :)

برخیز و در را باز کن !
شاید بیرون درختی باشد
یا جنگلی باغی
یا شهری جادویی

برخیز و در را باز کن !
شاید شگی مزبله ها را می کاود
شاید چهره ای ببینی
یا برق نگاهی
یا منظر خیالی

برخیز و در را باز کن !
اگر مهی باشد
پراکنده می شود

برخیز و در را باز کن !
حتی اگر تنها
تاریکی دامن می گسترد
حتی اگر تنها
باد خلنده باشد
حتی اگر
هیچ چیز نباشد

برخیز و در را باز کن !
هیچ اگر نباشد
نسیمی در گذر است .

برای وصف خاطرات
کلمات را یکی یکی مزه کرد.
! همه تلخ بود

سلاخی می گریست
به قناری کوچکی
دلباخته بود

.....چه کسی میتونه
با قایق روی رود سفر کنه
بدون پارو ؟
چه کسی میتونه
با قایق روی رود سفر کنه
بدون باد ؟
.چه کسی میتونه
از دوستش جدا بشه
بدون ریختن اشک ؟
من میتونم
قایق سواری کنم
روی رود بدون پارو
من میتونم
قایق سواری کنم روی رود
دبدون باد
داما نمی تونم از دوستم جدا بشم
بدون اینکه اشک بریزم .
وقتي هستي اينجا در کنار من حضورت رو حس نکردم چون هميشه بودي . وقتي خواستي بري باز هم خواستنت رو حس نکردم نگفتم نرو چون بودي حالا که رفتي اونقدر برام سخته که حتي اشک هم به ياريم نمي آد. رفتي بدون اينکه حس کنم .بفهمم و من يکدفعه تنها شدم. اونقدر تنها که احساس مي کنم گم شدم . حالا همه اش دنبالت مي گردم. مي خوام بهت بگم برگرد. بمون . من به موندنت به بودنت نياز دارم. وقتي باشي من هم هستم. بدون تو حتي اشک هم سراغم نمي ياد
بيا
.برگرد
.بمون .

روباهي بامدادان به سايه خود نگاهي انداخت وگفت : امروز ناهار يک شتر مي خورم .
و سراسر روز در پي شتر مي گشت . اما در نيمروز بازسايه خودش را ديد و گفت : يک موش کافي است.
.جبران خلیل جبران .

دوستت دارم بی آنکه بخواهمت
***
سالگشتگي ست اين
که به خود پيچي ابر وار
بغري بي آنکه بباري
.سالگشتگي ست اين
بي اين که بيفشاريش
؟سالگشتگي ست اين ؟
خواستنش تمناي هر رگ
بي آنکه در ميان باشدخوهشي حتي ؟
.نهايت عاشقي است اين ؟
آن وعده ديدار در فراسوي پيکر ها ؟
( احمد شاملو

سلام سلام
من هستما، گرچه کم
عيد شما مبارک! (ايبچه دِه بِس)
پسورد ياهو مسنجرم يادم رفته :( کسي حدسش نميزنه؟

مي دونم امروز صبح کي آسمون رو نقاشي کرده
اما ميدونم چشم از ديدن اينهمه زيبايي سير نميشه

از دستهايم پلي خواهم ساخت
تا تو از آن بگذري
- از دره شک
با نگاهم قايقي خواهم ساخت
تا تو در آن بنشيني
من تو را
باخود به آنسوي رود خاطره ها خواهم برد
آنجا که کسي نباشد
بيا با هم به سرچشمه عشق بنگريم
و با فصاحت آن
نگاه هايمان را بشوييم
بيا دوست بداريم
بيا تا يکديگر را دوست بداريم .

امسال هم بهار
با قامت کشیده با عطر آشنا
بیهوده در محله ما پرسه می زند
در پشت این دریچه خاموش هر سحر
بیهوده می کشاند شاخ اقاقیا
بر او بنال بلبل غمگین که سالهاست
شادی
آن دختر ملوس از این خانه رفته است

بر جاي پاي خود
گام مي گذارم
براي يافتن خود
ولي ظاهرا بيگانه اي
از اينجا گذشته
است .

من چرا نمي تونم آپديت کنم :(( هرچي مينويسم پاک ميکنم

آخرين برگ سفرنامه باران
اين است :
که زمين چرکين است .

بیشتر از یک هفته است که از حادثه ای به اسم بحران برف میگذره .
پاکی و امید سپیدی که در این روزهای گذشته تبدیل به هراس و اضطراب شده بود. همه از اتفاقات گفتند ونوشتند . و سخنی نیست.
بارید . ویران کرد . کشت .
اما آنچه در این چند روز من دیدم . بی لیاقتی بود . و بس
همیشه در همه جا برف می بارد . زیاد هم می بارد . بر عکس زلزله و سونامی آنچه قابل پیش بینی هست اتفاقات جوی است . هرچه در این شهر اتفاق افتاد فقط و فقط باعث اش بی لیاقتی محض بود . بی لیاقتی همه آنهایی که در این خطه پشت نام شان و پست و مقام شان پسوند( دار ) اضافه شده .
شهر ما شهر بزرگی است و باران در آن بسیار می بارد آنقدر که بارش باران برای ما مثل نفس کشیدن عادی است . اما اگر دوروز پشت سر هم باران ببارد تردد در سطح شهر مشکل می شود . خیابان ها بسته می شود . دلیلش چیه موقعیت جغرافیایی شهر؟
فقط غلط بودن ساخت و ساز شهری . خوب پس از یه برف سنگین و چند روزه چه انتظاری باید داشت؟
هیچ و هیچ و ما هم انتظاری نداشتیم از هیچ کس از هیچ وزیر بی مسئولیتی . از هیچ استاندار دروغگو و ابلهی . از هیچ شهردار احمق و بی لیاقتی از هیچ کس .
اگر گذرتان این چند روز به سرزمین زیبا و پر باران ما افتاد و چند قدمی در شهر سرما زده ( و به قول آقایان بحران زده ) راه رفتید می بینید که ما هیچ وقت از هیچ کس انتظاری نداشتیم شهر ما ذره ذره ویران می شود . و تمام اعتماد و انسانیت باقی مانده در وجود مردم با آن نیز .
برف آب می شود اما زخمهای بی مرحم پس آن چی ؟

از وبلاگ گيلانيان:

اوضاع رشت کاملا بهم ريخته.خيابونهای رشت وضعيت نابسامانی دارند...به صورت کلی ميشه گفت شهر فلج شده...در بعضی از نقاط برق شهر تا ۲۴ ساعت قطع بود آب شهر با مشکل مواجه شده،گاز با افت فشار مواجه شده...سقف خانه ها در برخی از نقاط فرو ريخته...و از همه بدتر خيابانهای شهر بسته است...خيابانهای شهر کاملا فلج شده عبور و مرور وسايل نقليه غير ممکن شده...شهر حالت فوق العاده داره ولی مسئولان انگار نه انگار که شهر دچار اين همه مشکل شده...خيابانهای اصلی شهر کاملا مسدود شده...در رشت تا امروز حدود يک و نيم تا دو متر برف نشسته.وسايل حمل و نقل از ۲۴ ساعت گذشته تا هم اکنون در خيابانها گير کرده اند و تعدادی ماشين در همان مسير خيابان پارک شده و برف کاملا آن را پوشانده است...به صورت کلی شهر کاملا سفيد پوش شده و جالبتر از همه شهردار رشت در راديو اعلام ميکند که من تازه سمت شهرداری را تحويل گرفتم! اين گفته چه ربطی به برفروبی خيابانها دارد؟ آيا شهرداری لودر و ماشينهای سنگين در اختيار ندارد که خيابانها را صاف کند؟آقای شهردار در ۲۴ گذشته اکثر خيابانهای شهر را برف سنگينی در حدود ۱متر فرا گرفته آيا برفروبی از خيابانها کار دشواری است؟آيا هواشناسی هوای چند روز آينده را پيش بينی نکرده بود؟ با برفروبی خيابانها امداد رسانی و رفت و آمد بسيار سريعتر انجام ميشود...آقای شهردار اگر توان رويارويی با چنين وضعيتی را نداريد،استعفا بدهيد...

فاصله

به آدمها فکر می کنم به آدمها . احساساتشون . تفکراتشون و حرفهاشون که نتیجه این تفکراته .
برام عجیبه آدمهایی هستن که حرفهای دیروز رو امروز و فردا هم تکرار می کنند بدون اینکه به خاطر بیارن مخاطبشون عوض شده و یه انسانه که صد درصد احساساتش با نفر قبلی فرق داره .
حرف برای گفتنه و چقدر آسونه که تو نیاز نداری به کس جدیدی که از راه رسیده حرفای تازه بزنی . همونهایی که برای قبلی و قبلی گفتی .
من نمی تونم اینطور باشم . من نمی تونم آدمهایی جدیدی که وارد زندگیم می شن رو جایگزین قبلی بکنم . هرکس برای خودش ارزش و جایگاه خودش رو داره .
شاید به این خاطره که تا به حال کسی رو دوست نداشته ام .خیلی خوشحالم مردی رو برای زندگیم انتخاب نکردم که مثل شکلهای ابرای آسمون احساس و تفکراتش قابل تغییره

مثل یک شاخه گل اقاقیا .
دلم فریاد میزنه بیا بیا
تو میری پشت علفها گم میشی
من میمونم و گل اقاقیا
اولین بار که آهنگ ( گل گلدون رو من ) رو شنیدم خاطرم نیست . اما خاطره اش بر میگرده به شش یا هفت سال پیش به تابستونی که وقتم رو تو یه آموزشگاه نقاشی کودکان میگذروندم . و دوستی داشتم به اسم شیرین که خودش و صداش مثل اسمش شیرین و جذاب بود . این دختر دوست داشتنی خیلی فارسی بلد نبود اما این ترانه رو خیلی زیبا می خوند .و همیشه وقتی به اینجا می رسید .
گل گلدون من ماه ایوون من . از تو تنها شدم چو ماهی از آب
من و شاگرد کوچولو ها با هم دم می گرفتیم .
بعد از اون بارها این ترانه رو با اجرا های مختلف شنیده ام اما هیچکدام برام شیرنی اون تابستونو گیرایی صدای شیرین رو نداشت .
امشب برای اولین بار خواننده این ترانه زیبا رو دیدم و عمق و شیرینی صداش رو حس کردم . اعتراف می کنم . تا به حال دلم اینجور از شنیدن این ترانه نلرزیده بود .
چقدر جای شیرین کنارم خالی بود چقدر ...

ای کاش بهار بود .
ای کاش یه ساز دهنی داشتم تا باهاش آهنگ شکوفه می رقصد از باد بهاری رو می زدم .
ای کاش زیر یه درخت اقاقیا می ایستادم تا موهام پر از برگهای اقاقیا بشه .
ای کاش یه روبان صورتی داشتم تا موهام رو باهاش ببندم و زیر درخت پرشکوفه گیلاس وایسم.
ای کاش بهار بود .ای کاش یه شکوفه گیلاس بودم .

دنبال چي بگردم؟

در سَيَلان بودن، مي توان نبود
ويا
نبود، چون بود

1 . چهارده کودک در آتش سوزی مدرسه ای سوختند .
2 . چهل هزار معلم حق التدریس استخدام می شوند .
3 . استیضاح حاجی دوباره زنده شد .
میشه حرف زد ؟ حرف ؟ خفه خون بگیر لطفا صدات در نیاد .
آخه من اکه بخوام دهن باز کنم که باید هوار بزنم باید سرم رو بکوبم به دیوار . باید هرچی دستمه بکوبم خرد و خاکشیر کنم .
همون بهتره که خفه شی . مثل همیشه .

گفتم برگها را نگاه کن !
نگاه کرد اما سخن نگفت
گفتم ابرها را نگاه کن !
نگاه کرد اما سخن نگفت

خيابان ها را گشتيم
کوچه ها را گشتيم
سخن نگفت

بعد از يک ساعت گفتم :
با من دو کلمه حرف بزن
نگاه کرد و دو قطره حرف زد .

سايت ليزينگ پارسيان در حال تكميل شدن است..

تو یه جمعی پر از شعر و موسیقی میون یه عالم آدم .وقتی همه سرشون گرمه
یهو دلت می خواد بری یه گوشه بشینی و زل بزنی به دیوار بعد که به خودت میآی می بینی صدای فریدون فروغی که تو رو به این حال انداخته :
غم تنهایی اسیرت می کنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه
اونوقت به خودت نگاه می کی که چقدر دلت برای غم تنهایی تنگ شده و به قول
مدیا کاشیگر :
روزگاری همه دردم این بود
چه تلخ است تنهایی
امروز همه فریادم
چه زیباست تنهایی
اونوقت یه جورایی دلت می خواد تنها باشی . مثل اون روزا که اونقدر وقت داشتی
تا بخونی . بنویسی . و طرح بزنی . نه مثل حالا که یه کتاب ششصد صفحه ای
دوماه رو دستت مونده و حتی یک کلمه هم ننوشتی با رنگ و کاغذ هم که
خیلی وقته غریبه ای .
اما خوب تنهایی نیست تا بتونی به داد خودت و قلم و کاغذ برسی .
این ها رو که نوشتم یاد فریاد افتادم و تنهاییش تو اون شهر بزرگ و اینکه یه جورایی چقدر خوش به حالش که با خودش تنهاست و وقت داره که به خودش برسه
راستی چطوری از وقتت استفاده می کنی ؟

ما كه بدبخت ترين مردم دنيا نيستيم
ايران خودرو داره خط توليد پيكان رو بعد از 37 سال، ميفروشه به كنيا!

فکر کنم من خیلی پررو همستم که هنوز می خوام این وبلاگ رو آپدیت کنم .

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را
دست تو دید
و غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد
به خاک
وهنوز
سالهاست
در گوش من آرام آرام
رفتن گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان
غرق این پندارم
که چرا
خانه کوچک ما سیب نداشت .
گاهی اوقات خیال می کنم بعضی سیبها ارزش دزدیدن نداره . شاید هم تو یی که لیاقت چیدن سیب رو نداری .