كسي كه واقعا خودش رو دوستت مي دونه ممكنه برداشتش از دوستي همون برداشتِ تو نباشه، از رفتارش گيج نشو.

ساده نيست دوباره شروع كنم، اينجا هوا بد است
براي مثل تو بودن، اينجا هوا بد است
كم كم فراموش مي شود آن روزهاي سخت
اما براي زندگي، اينجا هوا بد است
روزي نمي شود كه بيني و نشنوم؟
روزي كه با خداست كي؟ اينجا هوا بد است.

هانيه سقطچي

شيفتگي زماني است كه شخصي را مي بينيد و مي خواهيد همان كسي باشد كه شما مي خواهيد باشد ولي عشق پذيرفتن آن شخص به همان صورتي ست كه هست.

به سراغ من اگر می آييد، نرم و آهسته بياييد، مبادا که ترک بردارد "چينی نازک تنهايي من"

بادبادکهای بازيگوش دم تکان داده اند
بادبادک رفت بالا
قرقره از غصه لاغر شد
بادبادک جان چه ميبينی از آن بالا؟

تابستونه
يه پنجره ي باز كه اون طرفش داره بارون مي باره

اينم كه داره مي خونه:
باز
اي الهه ناز
با دل من بساز
كين غم جانگداز
برود ز برم

باز
مي كنم دست ياري به سويت دراز
بيا تا غم خود را با راز و نياز
ز خاطر ببرم

آدم وسوسه مي شه از اين پنجره ي باز بپره بيرون

فرهنگ زمين نه دردي از تو دوا مي كند و نه در سرنوشت اسرار آميز خودش اثر مي گذارد. فرهنگ زمين فقط مي تواند دايره المعارفي باشد براي ساير سيارات مسكون فضاي گسترده كه بدانند و بهتر زندگي كنند.

سر چشمه

در تاريكي چشمانت را جستم
در تاريكي چشمهايت را يافتم
و شبم پرستاره شد.
تو را صدا كردم
در تاريكترين شبها دلم صدايت كرد
و تو با طنين صدايم به سوي من آمدي.
با دستهايت براي دستهايم آواز خواندي
براي چشمهايم با چشمهايت
براي لبهايم با لبهايت
با تنت براي تنم آواز خواندي.

من با چشمهايت
انس گرفتم،
چيزي در من فروكش كرد
چيزي در من شكفت
من دوباره در گهواره كودكي خويش به خواب رفتم
و لبخند آن زمانيم را باز يافتم.
در من شك لانه كرده بود.

دستهاي تو چون چشمه ئي به سوي من جاري شد
و من تازه شدم من يقين كردم
يقين را چون عروسكي در آغوش گرفتم
و در گهواره سالهاي نخستين به خواب رفتم
در دامانت كه گهواره رؤياهايم بود.

و لبخند آن زماني، به لبهايم برگشت.

با تنت براي تنم لالا گفتي.
چشمهاي تو با من بود
و من چشمهايم را بستم
چرا كه دستهاي تو اطمينان بخش بود

بدي، در تاريكي است
شبها جنايتكارند
اي دلاويز من اي يقين! من با بدي قهرم
و ترا بسان روزي بزرگ آواز مي خوانم.

صدايت ميزنم گوش بده قلبم صدايت مي زند.
شب گرداگردم حصار كشيده است
و من به تو نگاه ميكنم،
از پنجره هاي دلم به ستارهايت نگاه مي كنم
چرا كه هر ستاره آفتابي است
من آفتاب را باور دارم
من دريا را باور دارم
و چشمهاي تو سرچشمه درياهاست
انسان سرچشمه درياهاست.


احمد شاملو

رو به سوي نور
با چشماني كور
كورِ كورِ كور

دوستاي عزيزم در يك اقدام غافلگيرانه براي فرياد جشن تولد گرفتن و پستونك نقره اي با روبان قرمز به پاس يك سال تلاش در راه به فنا كشيدن زبان فارسي به فرياد اعطا شد.

بدين وسيله از كليه ي دست اندر كاران و عوامل پشت صحنه و جلوي صحنه، تشكر و قدر داني مي نمايم.

مدير اطلاع رساني اداره كل روابط عمومي سايت معظم فرياد

در حاشيه: هر كي "بستني با آتيش" نخورده، مي تونه مزه اش رو بپرسه.

ويژه نامه آوا


فرياد يک ساله شد

بفرماييد

هيچ چيز به صِرف سنّت بودن درست نيست،
نه اينكه هر چيز به صِرف سنّت بودن غلط باشد،
كه سنّت بودن مشروعيّت نمي بخشد.
فردي كه تنها به اين دليل كه گذشتگانش عملي را مي پسنديدند، به آن تن در مي دهد ........................... !!!