بزن باران

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
همه ي ما، روزگاري كودك بوده ايم و بيشترمان، بخشي از ساعتهاي كودكي مان را، بدون شك، پاي تلويزيون و برنامه هاي كودك و سريالهاي شبانه اش گذرانده ايم. انقدر كه هنوز هم وقتي دور هم جمع مي شويم، گاهي اوقات با ذوق و شوق از خاطرات روزهايي مي گوييم كه با لذت، تنسي تاكسيدو يا الفي اتكينز را نگاه مي كرديم و آرزو مي كرديم اي كاش ما هم مي توانستيم مانند بامزي با خوردن يك شيشه عسل به چنان قدرتي برسيم.. گاهي وقت ها هم البته به حال دل هاج بيچاره افسوس مي خورديم كه مادرش را نمي يافت و همين طور سباستين بينوا و سگ با وفايش بل و... .