اينجا كجاست؟

روز پنجم خلقت

آفرّين حسين

The Ball no question makes of Ayes and Noes
But Here or There as strikes the Player goes
And He that toss`d you down into the Field
He knows about it all- He knows - He knows

سبز قشنگترين رنگه، چون يعني آبادي
بنفش قشنگترين رنگه، چون يعني جلال
آبي قشنگترين رنگه، چون يعني عظمت و آرامش
قرمز قشنگترين رنگه، چون يعني شور
زرد قشنگترين رنگه، چون يعني تحرك
صورتي قشنگترين رنگه، چون يعني ملايمت
سياه قشنگترين رنگه، چون يعني بي انتهايي
سفيد قشنگترين رنگه, چون يعني پاكي

لي لي, لي لي حوضك
مرغه رفت آب بخوره افتاد تو حوضك
يكي رفت درش بياره، افتاد و آب از سرش گذشت
يكي رفت كبابش كنه، باد از خاكسترش گذشت ...

در عشق دو ركعت است كه وضويش درست نيايد
الّا به خون

پنجره ام رو به تهي باز شد
و من ويران شدم.

دهانت را مي بويند مبادا گفته باشي دوستت دارم
دلت را مي بويند مبادا شعله اي در آن نهان باشد

روزگار غريبي ست, نازنين
روزگار غريبي ست

و عشق را كنار تيرك راه بند تازيانه مي زنند

عشق را در پستوي خانه نهان بايد كرد
شوق را در پستوي خانه نهان بايد كرد

آنكه بر در مي كوبد شباهنگام، به كشتن چراغ آمده است

نور را در پستوي خانه نهان بايد كرد

ابليس پيروز مست، سور عزاي ما را بر سفره نشسته است

خداي را در پستوي خانه نهان بايد كرد
خداي را در پستوي خانه نهان بايد كرد

سوال

با اجازه طراح تمپيلت يك كم رنگهاش رو عوض كردم

يه غروب،....... شب
انگار مِه ، صداها رو هم تو خودش حل مي كرد
اما، " صدايي كه مال اين نزديكيها نبود " نذاشت مِه و شب رو لمس كنه
و از دستش داد
چيز ديگه اي بدست آورد
اين بهتر بود
كوتاه بود
" مي ارزيد "

به سراغ من اگر مي آييد
نرم و آهسته بياييد
مبادا كه ترك بردارد
چيني نازك تنهايي من

ما نه افرادي مجزا، كه تجلي زمين هستيم، تجلي حيات.
نمي توانيم آن اندازه از زمين دور شويم كه خود را چندان از آن جدا ببينيم. ما همواره با حركات عظيم آن حركت مي كنيم، و رشد ما بخشي از رشد عظيم زمين است.

چه بارونييييييييي

يه ماه رمضون ديگه

خيلي خيلي خيلي از خانم چشم عسلي به خاطر طراحي تمپليت تازه ام ,ممنونم,.دست شما درد نكنه.

من با تو زندگي مي كنم و تو نمي داني ، نمي بيني،نگاهم را و وجودم را كه مي لرزد.
تو نيستي و من همچنان با تو زندگي مي كنم. تو را در جاي جاي اتاقم لمس مي كنم،حضورت را مي بويم،حتي به نگا هت كه به چشمهايم خيره است لبخند مي زنم و تو نمي داني .
هرگز نفسم با نفست درآميخته نشد ولي من هر روز با تو نفس مي كشم.هر روز با تو مي آغازم.
تو را ماه ها نمي بينم ولي تو همان دايره زريني كه هر روز وجودم با گرماي وجودت از خود بيخود مي شود.
تو را نمي بينم اما با يادت مستم.من با تو زندگي مي كنم.
نوشته شده در ساعت12:41توسط يلدا

كاش مي شد,
اما نمي شه!

اين مرامِ روزگاره

پرشين بلاگ دوباره اومد

And this I know: whether the one True Light
Kindle to love, or wrath consume me quite
One Glimpse of it within the Tavern caught
Better than in the Temple lost outright

*تولدت مبارك*