هواي خانه چه دلگير مي شود گاهي
از اين زمانه دلم سير مي شود گاهي
عقاب تيزپَرِِ دشتهاي استغنا
اسيرِ پنجه’ تقدير مي شود گاهي
صداي زمزمه’ عاشقان آزادي
فغان و ناله’ شبگير مي شود گاهي
نگاه مردم بيگانه دردل غربت
به چشم خسته’ من، تير مي شود گاهي
مبر ز موي سپيدم گمان به عمر دراز
جوان ز حادثه اي پير مي شود گاهي
No comments:
Post a Comment