Saturday, November 29, 2003
Friday, November 21, 2003
Friday, November 14, 2003
Thursday, November 13, 2003
همه ي ما، روزگاري كودك بوده ايم و بيشترمان، بخشي از ساعتهاي كودكي مان را، بدون شك، پاي تلويزيون و برنامه هاي كودك و سريالهاي شبانه اش گذرانده ايم. انقدر كه هنوز هم وقتي دور هم جمع مي شويم، گاهي اوقات با ذوق و شوق از خاطرات روزهايي مي گوييم كه با لذت، تنسي تاكسيدو يا الفي اتكينز را نگاه مي كرديم و آرزو مي كرديم اي كاش ما هم مي توانستيم مانند بامزي با خوردن يك شيشه عسل به چنان قدرتي برسيم.. گاهي وقت ها هم البته به حال دل هاج بيچاره افسوس مي خورديم كه مادرش را نمي يافت و همين طور سباستين بينوا و سگ با وفايش بل و... .
Thursday, November 06, 2003
Wednesday, November 05, 2003
Saturday, November 01, 2003
Thursday, October 30, 2003
360 كيلومتر اون ورتر، كم بارون مياد ... اما هر بار دلت تنگِ اين شهرِ سبزِ فسقليِ بارونيمون شد، چشماتُ ببند، خودت رو تو شلوغ ترين نقطه’ شهر ببين و واسه اونايي كه ميدوني دلشون برات تنگ مي شه، دست تكون بده ...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
هزاران سال هم بگذره، هيچ وقت خدا حافظي كردن ياد نمي گيرم!
اصلا چرا خدا حافظي؟!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
جاهاي پا را روي دل هاي شني مي توان پر كرد.
مي توان!
ولي مهرباني ها هيچ وقت پر نمي شوند.
جايشان هميشه خالي مي ماند. هميشه!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
توي زندگي اتفاق
هميشه هست خوب و بد!
دوستي يكي از خوب ترين اتفاقهاي زندگي هر كسي است.
خوشحالم كه دوستي مثل تو
پيدا كردم.
تو چي؟
فرياد: ما بيشتر
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
راه دوري نمي روي
به يادگار
براي وداعي نه چندان دردناك
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پاييز 82
براي يك خدا حافظي لذيذ!!
موفق باشي رفيق
8/8/82 دوستان نوشتند.
هزاران سال هم بگذره، هيچ وقت خدا حافظي كردن ياد نمي گيرم!
اصلا چرا خدا حافظي؟!...
جاهاي پا را روي دل هاي شني مي توان پر كرد.
مي توان!
ولي مهرباني ها هيچ وقت پر نمي شوند.
جايشان هميشه خالي مي ماند. هميشه!
توي زندگي اتفاق
هميشه هست خوب و بد!
دوستي يكي از خوب ترين اتفاقهاي زندگي هر كسي است.
خوشحالم كه دوستي مثل تو
پيدا كردم.
تو چي؟
فرياد: ما بيشتر
راه دوري نمي روي
به يادگار
براي وداعي نه چندان دردناك
پاييز 82
براي يك خدا حافظي لذيذ!!
موفق باشي رفيق
8/8/82 دوستان نوشتند.